طی بیش از یک دهه ای که از عمر معماری سازمانی در ایران می گذرد با وجود دستاوردهای گسترده کشور در این حوزه، یکی از مشکلات مهم عدم وجود نهاد مرجع برای استانداردسازی، ساماندهی، نظارت و فرهنگ سازی بحث معماری سازمانی بود که نتیجه آن بروز چالش ها و موانعی در راه موفقیت حداکثری طرح های معماری در دستگاه های دولتی و شرکت های خصوصی می گردید، که از جمله این موانع میتوان به “عدم وجود ضوابط و مشوق های قانونی” ، “نبود مکانیزمی برای ارزیابی اثربخشی طرح های معماری سازمانی” ، “عدم نظارت بر مشاوران حقیقی و حقوقی معماری سازمانی” ، “کافی نبودن اسناد مرجع (چارچوب ملی، مدل های مرجع، اسناد راهنما)” و … اشاره نمود.

با نگاه به تجارب کشورهای الگو، این مشکلات نمایان تر می شود، چراکه کشورهای برتر در حوزه معماری نسبت به تدوین چارچوب ها و تاسیس نهادهای نظارتی و راهبری در سطح ملی اقدام نموده و هدایت کلان سازمان ها در انجام طرح های معماری و دولت الکترونیک را به عهده گرفته اند. بعد از سالها پیگیری صاحب نظران این حوزه برای تاسیس نهاد مرجع معماری سازمانی در کشور، سرانجام با حمایت سازمان فناوری اطلاعات ایران و پیگیری تیم معماری دانشگاه شهید بهشتی، آزمایشگاه معماری سازمانی سرویس گرا (SOEA lab: Service Oriented Enterprise Architecture laboratory) با هدف تدوین چارچوب و مدلهای مرجع معماری، ارزیابی طرح های معماری سازمانی و ترویج دانش، فرهنگ سازی و ظرفیت سازی در سال 90 راه اندازی گردید.